เบ้าโหล
หลังจากร่ำลาญาติพี่น้องตระกูลผู่เรียบร้อยแล้ว พากันขึ้นรถตู้ออกมาเส้นทางใหม่เป็นบรรยากาศท้องทุ่งนาเขียวขจี ดูแล้วสดชื่นหัวใจ ระหว่างทางเห็นป้ายหินบอกทางเข้าหมู่บ้าน ดูแล้วเป็นเอกลักษณ์ดีมาก ใช้เวลาเป็นพันปีก็ไม่เสียหาย และไม่ต้องกลัวสิ้นเปลืองเงินทองไปทำป้ายโลหะแบบเมืองไทย ป้ายหนึ่งไม่ต่ำกว่าห้าพันถึงหมื่นบาท งบประมาณที่ตั้งไว้ก็สูญเสียไปเพราะการทำป้ายปีหนึ่งๆ ไม่ใช่น้อย ป้ายที่ใหหนำทำทีเดียวเสร็จเลยไม่ต้องไปยุ่งอีก ไม่ต้องกลัวใครจะมายกไปเล่น ที่สำคัญยังบ่งบอกเอกลักษณ์ของหมู่บ้านได้ด้วย
รถตู้ของเราบึ่งไปตำบลเบ้าโหล เป็นหมู่บ้านขนาดใหญ่ ที่หมู่บ้านนี้ เป็นสถานที่ที่ท่านประธาน คือ ก๋งอารีย์ผูกพันมาก เพราะเป็นบ้านของบรรพบุรุษท่าน หลังจากสงครามในประเทศจีนสิ้นสุดลง รัฐบาลจีนได้ผ่อนปรนให้ลูกหลานขอคืนไปทำการก่อสร้างเป็นกรรมสิทธิได้ ท่านจึงได้ทำเรื่องขอบ้านคืนจากรัฐบาล โดยการช่วยเหลือจากเพื่อนพ้องน้องพี่ ซึ่งเป็นเรื่องที่ปาฎิหาริย์มาก เมื่อได้สิทธิ์แล้วท่านได้สร้างใหม่จำนวน สิบห้อง เพื่อให้คนเช่า และให้เอาค่าเช่ามาทำการกุศลเพื่อบูรณะโรงเรียนหรือกิจการในหมู่บ้าน ให้หลานชายท่านดูแลเป็นผู้จัดการแทน
หมู่บ้านเป้าโหล ที่ท่านประธานอารีย์ ขอที่ดินคืนจากรัฐบาลจีน แล้วสร้างอาคารให้เช่า เพื่อเอาดอกผลไปบำรุงการศึกษาของโรงเรียน ในรูป โหง่วคนยิ้มซ้อนมอเตอร์ไซด์หลานชายก๋งอารีย์นำทางคณะทัวส์ |
บรรยากาศภายในหมู่บ้านเป้าโหล |
สภาพอาคารเป็นแบบใหม่และเก่าปนกัน |
อาคารเก่าแก่ตั้งแต่เมื่อร้อยกว่าปีที่แล้ว |
คนนี้จำก๋งอารีย์ได้ เข้ามาทักทาย บอกว่า ตอนเด็กเห็นกันอยู่ มาเจอกันอีกครั้งก็อายุมากกันแล้ว |
ท่านประธานอารีย์และเลขานุการตระกูลผู่สากล มาดูบ้านที่กำลังก่อสร้าง พร้อมทักทายคนเก่าแก่ที่รู้จักกัน |
ป้ายอธิบายที่มาของการก่อสร้างอาคาร เพื่อสาธารณะกุศลของตระกูลผู่ |
คุณประสาท เข้าไปดูการพักผ่อนของผู้อาวุโส เพื่อเอามาเป็นแบบเตรียมตัวเป็นผู้อาวุโสบ้าง 55 |
ขอถ่ายกับผู้ดูแลสถานที่พักผ่อนของผู้อาวุโส นัยว่าแก้อันไซด์เมอร์ดีนัก |
สังเกตุดูจะเห็นชมรมผู้สูงอายุเหล่านี้ ผ่อนคลายดีนักแล |
รถบรรทุกวัสดุก่อสร้างมีขนาดเล็กเข้าตรอกซอกซอยได้ง่าย |
นี่ก็วัยรุ่นพนักงานขนวัสดุกำลังเพิ่มพลัง ผ่อนคลายด้วยยาเส้นดูดใส่บ้องดีนักแลเหมือนกัน บ้องนี่ดูคุ้นตาพี่ไทยนะ |
คณะแรกของเมืองไทยละมั้ง ที่ได้ไปถ่ายรูปกับบ้านประวัติศาสตร์หลังนี้
สองท่านซ้ายมือ เป็นประธานและเลขามูลนิธิแซ่ผู่สากล คุณศิริพร - คุณประสาท ตงศิริ ก๋งอารีย์ ปิคกี้ ป๋าปรีชา แนตตี้ |
ชมรมพยัคฆ์ภูเพ็ก ขวามือก็ไปกับเขาน้อ 55 |
หลังจากดูการก่อสร้างอาคารหลังนี้และทักทายผู้รู้จักกันพอสมควรแล้ว มีอีกสิ่งหนึ่งที่ท่านประธาน ก๋งอารีย์ภาคภูมิใจในชีวิตมาก คือ โรงเรียนโบคง ซึ่งเรากำลังจะพากันไปดูผลงานของ ตระกูลผู่ ณ บัดนี้.....
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น